خط پایان ...

*به نام حضرت دوست  * که هرچه داریم از اوست*

به سلامتی این شورای رویایی هم تمام شد و خاطره و تجربه هاش باقی ماند.

به هر حال هرچه بود گذشت و آنچه ماند خاطرات تلخ و شیرین آن روزهاست.البته خاطره ی تلخ که نداشتیم چون در راه دوست تلخی ها شیرین تر است.

خلاصه اینکه فقط میخواستم چندتا تشکر بکنم.

تشکر ویژه از:

1.دبیر ،که در پایان این دوره موفق به کسب مدرک PHD افتخاری در رشته مدیریت استراتژیک شد.(به خاطر حفظ تمامی اعضای شورا با سلام و صلوات)(تبریک یادتون نره)

2.قائم مقام(مستعفی) ،یا همان پدر معنوی شورا که همیشه دیر به جلسات می رسید(البته به قول خودش هیچ مسئولیتی نداشت) و همان مردی که با کوله باری از تجربه همواره از حق خودش میگذشت(حتی در آخرین جلسه نشریه نیز به خاطر کمی وقت حرفهایش در قلبش ماند ،تا ابد...)

3.واحد خواهران ،که دغدغه ی همیشگی ما احتمال استعفای جمعی آنها بود .البته فقط به خاطر شدت بحث های چالشی در جلسات(که الحمدلله هیچگاه محقق نشد) و دغدغه ی همیشگی آنها که پذیرایی و عدم تاخیر در زمان برگزاری برنامه ها بود(که دومی نیز هیچگاه محقق نشد)

4.واحد معظم تشکیلات به خاطر تنها اردوی! تشکیلاتی(استخر!) که برای اولین بار در تاریخ ،تعداد شرکت کنندگان در اردو!  از انگشتان یک دست تجاوز نکرد.(شایدم کرده ما خبر نداریم)

5.واحد همیشه در صحنه آموزش که رکورد برنامه های آموزشی در تشکل های سراسر کشور را شکست و حرفی برای گفتن باقی نگذاشت.

6.واحد روابط عمومی به خاطر تزیین و فوق فعال (Super Active) کردن وبلاگ جامعه(در حد FaceBook) و به جان خریدن انتقادات و نیز تخریبها.

7.و در انتها واحد سیاسی که که در کمال ناباوری تمام اعضای کمیسیون آن به شورای جدید راه یافتند.

پ.ن:

---> شاید روزی ،همین روزگار بین ما فاصله اندازد اما نه بین دلهایمان...

---> ای کاش خط پایان تنها برای این شورا باشد نه برای دوستی هایمان ... و نه برای دغدغه هایمان ...