ای که مرا خوانده ای راه نشانم بده...گوشه ای از کربلا جا و مکانم بده

بسم رب الحسین

یه بار دیگه لطف و کرم اربابمون اباعبدالله شامل حالمون شد و آقامون این بنده روسیاه را به سرزمین عشق طلبید.

لیاقت که نداشتیم ولی بازم دلمون خوشه که هنوز یه کسی را داریم که ما را به حال خودمون رها نکرده...انگار راستی راستی داریم میریم کربلا...

خدایا!

این بار پایم را نلرزان...دلم را بلرزان...فقط همین...
مرا ببر و دیگر بازمگردان ...
و انگار میشنویم ندایی را که می گوید بشتابید به جهاد اکبر!

تا بود، ما منتظر کربلا بودیم
تا هست، حسین(ع) منتظر ماست!

ای دل!
تو چه میکنی؟ میروی یا میمانی؟ و داد از آن اختیار که تو را از حسین جدا کند...یا حسین...

------

و حرف آخر...

نایب الزیاره رفقا هستم و از همه دوستان طلب بخشش و حلالیت دارم