حمله جیرانی به مجیدی به جرم انتقاد از گسترش ابتذال در سینما!

مجیدی سال 79 و در جشن صدسالگی ورود سینما به ایران گفته بود: «گوش بداریم که صدای پای ابتذال به راحتی به گوش می رسد. آن چه روزگاری به درست یا به غلط با واژه فیلمفارسی می خواندیمش، دوباره سر و گوشی می جنباند، تابلوهای رنگارنگی که فقط در کار فریب چشمهایند و با اندیشه و آگاهی بیگانه اند، دوباره در سر چهارراه ها حاضر می شوند. ترانه خوانی های کوچه و بازاری، عشقهای کاغذی و لحنهای کلاه مخملی دوباره در فیلم ها ظاهر می شوند. چه کسی مقصر است؟ ما به عنوان سینماگر؟ یا سیاستگذارانی که با سیاست های غلط چنین التهاب و تشنگی کاذب را در جامعه، ایجاد کردند یا مخاطبان ما، یعنی مردم که ذائقه هایی این چنین پیدا کرده اند؟» اما این سخنان به مذاق فریدون جیرانی خوش نیامده و او پس از گذشت 12 سال، ناراحتی خود را درباره صحبت های مجیدی بروز داده است.

جیرانی در گفت وگو با ایلنا(91/9/3 ) به صراحت بیان کرده که «در اوایل سال 77 الی 79 یک فضای آزاد برای سینما بوجود آمد. یکسری فیلم های دختری پسری ساخته شد و یک عده ای معترض شدند که صدای پای ابتذال شنیده می شود، در حالی که اگر می گذاشتند آن فضای طبیعی رشد کند؛ این نگرانی های امروز وجود نداشت و سینما خودش را اصلاح می کرد و مخاطب، آن سینما را با دیدن فیلم های خوب و ندیدن فیلم های بد حذف می کرد.»

ولی جیرانی توضیح نداده که اگر قرار بود به قول او « سینما خودش را اصلاح کند و مخاطب، آن سینما را با دیدن فیلم های خوب و ندیدن فیلم های بد حذف کند» در دیگر نقاط جهان که مانند ایران چنین محدودیتهایی وجود ندارد این اتفاق نیفتاده است و چه بسا تولید این قبیل فیلمها افزایش یافته است؟

به قولمسعود ده نمکی :« این حرف های روشنفکری که می زنند مردم احتیاج به قیم ندارند بی معنی هست. صد و بیست و چهار هزار پیغمبر آمدند قیم مردم باشند. ائمه آمدند قیم مردم باشند که به مردم بیاموزند چطور زندگی کنیم. عالم روشنفکری عالم تبعیت از عوام نیست. عالمی است که باید جهت فکری و خط فکری تولید کند و به جامعه بدهد. این طبقه هر اسمی داشته باشد باید متاثر از خواص جامعه باشد نه اینکه خواص جامعه در جهت خواست آنها حرکت کنند.»