معرفی کتاب/«شکست تحمیل مصلحت» + فایل PDF

این کتاب(منتشر نشده) تجمیع مطالبی است که در سالهای طوفانی ۸۸-۸۹ توسط محمد حسن روزی طلب و یا زیرنظر او، در روزنامه ایران و ویژه نامه هایش منتشر شده است.
یکی از مجلدهای این مجموعه، مجموعه مصاحبه ها و یادداشت های تحلیلی پیرامون فتنه ۸۸ بود؛ در این مجموعه یادداشت ها و گفتگوهایی با آقایان آیت الله مصباح یزدی، دکتر حسین کچویان، دکتر حدادعادل،  دکتر موسی حقانی، دکتر غلامحسین الهام، حجت الاسلام و المسلمین مهدی میرباقری، شهریارزرشناس، حجت الاسلام و المسلمین علی رضا پناهیان، دکتر صادق زیباکلام، حجت الاسلام و المسلمین سید حمید روحانی، حجت الاسلام و المسلمین دکتر خسروپناه، دکتر باقری لنکرانی، حجت الاسلام و المسلمین سالک، حجت الاسلام و المسلمین سیدعباس نبوی، دکتر ابراهیم فیاض، مرتضی نبوی، حسین صفار هرندی و … منتشر می شد.


روزی طلب می نویسد:«نام این کتاب را «شکست تحمیل مصلحت» گذاشتم که بر گرفته از یکی از سخنرانی های حجت الاسلام و المسلمین پناهیان بود.

به هر حال چند روز پیش دیدم که از روزنامه نگاران در یادداشتی با نام بردن از رفتار دوستان ما آنها را کاسب فتنه معرفی کرده و خود و سایت متبوعش را روشنگر و بصیرت آفرین خوانده بود و به انتشار کتابی حاوی یادداشت های سایت متبوعش استناد کرده بود. می خواستم جواب این یادداشت را بدم اما بهتر دیدم که فایل این کتاب را پس از دو سال نیم اینجا بذارم تا  مورد استفاده دوستان قرار بگیرد. خداوند ان شاالله ما را مشمول «ربنا اغفرلنا و لاخواننا الذین سبقونا بالایمان و لا تجعل فی قلوبنا غلا للذین امنوا ربنا انک رئوف الرحیم» گرداند.»

فایل پی دی اف این کتاب را می توانید از «اینجا» دریافت کنید.

قسمتی از کتاب در ادامه می آید:

پایان ۴۰ سال فرصت‌طلبی

۱- باقیمانده پرونده ساواک میر‌‌حسین موسوی و زهره کاظمی (زهرا رهنورد) را که نگاه می‌کنی، چند نکته جالب در آن وجود دارد. اول این که اسناد مشکوکی در این پرونده مبنی بر همکاری این دو نفر با دستگاه امنیت رژیم پهلوی وجود دارد، مثلاً زهرا رهنورد ارتباطات امام موسی‌صدر را به مخبرین ساواک گزارش می‌کرده و یا ساواک مجوز عضویت هیأت علمی دانشگاه ملی (شهید بهشتی) را برای موسوی صادر کرده است.
دومین نکته جالب، دستگیری موسوی به اتهام ارتباط با آلادپوش است. آلادپوش از اعضای ارشد سازمان مجاهدین خلق است که عامل اصلی ترور چند مستشار امریکایی بود. موسوی در مقابل بازجوی ساواک، بسیار ذلیلانه رفتار می‌کند و آنچه از آلادپوش می‌دانسته و نمی‌دانسته به بازجویش تحویل می‌دهد و در یک فرآیند کاملاً مطابق با مبانی حقوق بشر! ۱۰ روز بعد به دلیل نبود ادله آزاد می‌شود. این در حالی است که چند “هم‌پرونده”ای موسوی که تنها نام آلادپوش را شنیده بودند و از او اطلاعاتی نداشتند، به چند سال حبس محکوم می‌شوند. شاید رمز اظهارات اخیر موسوی که نظام سلطنت را بر‌تر از نظام جمهوری اسلامی دانسته بود، در همین دستگیری و آزادی باشد.
نکته سوم پرونده موسوی، سفر او و زهره کاظمی با فرزندان‌شان به امریکا در سال ۱۳۵۵ جهت سکونت دائمی است. آنها که فرصت طلبانه بدون دادن هیچ‌گونه هزینه‌ای از کانون نویسندگان، مجاهدین خلق، جنبش مسلمانان مبارز، علی شریعتی و گروه‌های مسلمان به‌عنوان سکوی پرش روشنفکری استفاده می‌کردند، می‌خواستند به مهد روشنفکری یعنی امریکا بروند تا نان سختی‌های مبارزین داخلی را بخورند اما یک سال پس از اقامت در امریکا با اوج‌گیری مبارزات مردمی در سال ۱۳۵۷، تصمیم به بازگشت گرفته می‌شود.
۲- فرصت طلبی و تغییر عقیده در جهت قدرت و گفتمان غالب جهانی دو ویژگی موسوی است که می‌تواند غالب تحرکات بعضاً متناقض سیاسی او را توجیه کند! موسوی که در کارنامه سیاسی‌اش هیچ‌ رگه‌ای از دین و معنویت به چشم نمی‌خورد، به یک‌باره به عضویت حزب جمهوری اسلامی درمی‌آید و در فرم عضویت‌‌اش می‌نویسد که حاضر به همکاری تمام وقت و ۲۴ ساعته با حزب هستم! و این گونه با یاری سمپات‌های سابق مجاهدین خلق، موسوی در نظام جمهوری اسلامی رشد می‌کند و پس از سردبیری روزنامه جمهوری اسلامی و وزارت خارجه، در یک فرایند خاص به رئیس‌جمهور وقت تحمیل می‌شود.
جالب آنجاست که رئیس جمهور وقت زمانی که برای نخست‌وزیر نبودن آیت‌الله مهدوی کنی استدلال می‌کند، اظهار می‌دارد که نمی‌توانم به ایشان دستور بدهم و آن‌گاه شخصی مانند موسوی نخست‌وزیر می‌شود.
یکی از وزرای مستعفی موسوی می‌گفت که اکنون مردم می‌فهمند که رئیس‌جمهور وقت از دست خودسری و خشک‌مغزی موسوی چه می‌کشید.

منبع:سایت http://yadname.ir